Jak wyleczyć kota z choroby sierocej?

Kocięta, podobnie jak dzieci potrzebują opieki i wsparcia rodziców. Przy mamie młody osobnik zawsze będzie czuł się bezpiecznie i szybko nauczy się wszystkich potrzebnych do przeżycia umiejętności. Czasem jednak zdarza się, że ta więź między kocią mamą a potomstwem zostaje zachwiana, co może skutkować rozwojem tzw. choroby sierocej. Na czym ona polega? I czy można ją jakoś pokonać?

Z czego bierze się choroba sieroca u kota?

Pierwszy rok zwierzęcia jest szczególnie ważny. To wtedy kot uczy się podstawowych zachowań, które w przyszłości zapewnią mu przetrwanie. Młody osobnik mający stały kontakt z matką stopniowo przyswaja sobie zasady dotyczące higieny, uczy się też polowania, które może mu w przyszłości zapewnić posiłek.

Choroba sieroca wynika z zaburzenia tej relacji. Koty zbyt szybko zabrane od matki mogą stać się mniej ufne i znacznie częściej przeżywać stres. Ich poczucie bezpieczeństwa zostało naruszone, dlatego jeśli nie znajdziemy zastępstwa kot będzie czuł się gorzej w swoim dorosłym życiu. Dlatego właśnie dobry weterynarz z krakowa uczula osoby decydujące się na przygarnięcie pupila, by poczekały aż kocię urośnie.

Na czym polega choroba sieroca?

Zwierzę, które zostało zbyt wcześnie odebrane od matki może odczuwać znacznie silniejszy stres w dorosłym życiu. W sytuacjach niepokoju pupil nie będzie wiedział, jak się zachować, co często doprowadza do poważnych zmian behawioralnych. Taki kot może znacznie wolniej rozwijać się niż rówieśnicy, ponadto będzie bardziej płochliwy i nieufny wobec ludzi.

Bardziej widocznym objawem choroby sierocej jest kompulsywne żucie lub lizanie miękkich materiałów oraz niekiedy skóry swojego pana. Kot w ten sposób chce się odstresować i poradzić sobie z sytuacją, która wywołuje u niego lęk. Czasem pojawia się przy tym charakterystyczne ugniatanie miękkiego elementu przednimi łapkami oraz ślinotok.

Czy taką przypadłość da się wyleczyć?

Choroba sieroca bardzo często towarzyszy zwierzęciu przez całe życie, znacznie ograniczając komfort. Nie oznacza to jednak, że nie da się jej zwalczyć. Jak możemy pomóc pupilowi? Klinika weterynaryjna kraków sugeruje, by starać się ograniczyć występowanie takich zachowań u zwierzęcia. Zadbajmy o to, by pupil miał jak najmniej stresujących sytuacji, a gdy zauważymy kompulsywne zachowania, możemy odwracać jego uwagę.

Jeśli decydujemy się na przygarnięcie młodego kotka, najlepiej zapewnić mu towarzystwo w postaci jednego lub kilku rówieśników. Pozwoli to znacznie ograniczyć ryzyko wystąpienia choroby i umożliwi wszystkim kociakom prawidłowy rozwój.